Een echte professionele trimmer ervaart of heeft al ervaren wat zou kunnen worden genoemd " zoo-cosmetologisch " plezier: een sensatie die heel moeilijk te beschrijven is aan neofieten die dat niet nooit hebben dit hebben meegemaakt, maar wat overeenkomt met wat onze zintuigen in het algemeen voelen, maar meer in het bijzonder onze handen, en vooral onze vingers, in contact met de huid en het haar, behandeld met shampoos, crèmes en kwaliteitszorg, aangepast over verzorgd.

Meestal is de aanblik op deze momenten ook vol ontzag en wordt een algemeen gevoel van vervulling gevoeld.

Het is een waar genoegen dat je voelt als je in bad gaat, en misschien zelfs nog meer als je föhnt en dan eindelijk knipt. Maar nogmaals, heel moeilijk uit te leggen.

Weet gewoon dat als je aandacht schenkt aan dergelijke sensaties, je binnenkort, met je ogen dicht, gewoon in contact met de vacht, de gebruikte crèmes en shampoos kunt herkennen zonder je te vergissen! ... Wees voorzichtig, verslaving verplicht je. Aan de andere kant zal het erg frustrerend zijn om terug te gaan naar low-end cosmetica, zonder technische details of gelijkwaardig resultaat.

In Frankrijk kan de trimmer alleen als prioriteit worden opgevat, alleen met een borstel, schaar of tondeuse in de hand. Nou ... het gaat goed met hem, want hij moet af en toe een bad nemen, ook al zal hij deze taak vrij gemakkelijk toevertrouwen aan de laatste stagiair die arriveert.

Niets te maken met andere landen, waar trimmers zichzelf vooral als hygiënisten zien: niet alleen schuwen ze wassen en drogen niet, maar doen ze het ook graag, want ze weten dat In tegenstelling tot wat het lijkt, vereisen deze handelingen kennis van zaken. hoe, ervaring, finesse (met name voor de keuze van producten), en dat je ook uitstekende apparatuur nodig hebt om economisch concurrerend te zijn. Deze badfase zou je kunnen vergelijken met de fundering van een huis: je hoeft niet te hopen dat je het goed doet, als je de basis verwaarloost ... en soms ben je zelfs zoveel tijd kwijt aan het inhalen / compenseren van de fouten van je baden manier. .... dat je jezelf uitput en domweg de winstgevendheid van je woonkamer opeet.

Wat de eigenaar van het dier "onthoudt"

Tijdens deze periode hebben we de klanten, toen ze de hond bij ons achterlieten, gevraagd wat ze in de dagen of weken na de laatste trimbeurt hadden gewaardeerd (of niet hadden gewaardeerd).

/ p>

Worden daarom geciteerd:

• de afwezigheid of aanwezigheid van parasieten (45%)
• de duur van het borstelaspect van de verzorging (44%)
• het feit dat de hond krabde (of niet krabde) (40%)
• de kwaliteit van de "kleuren" van de vacht (voor honden behandeld met
• ontharing) (27%)
• onderhoudsgemak tussen verzorgingssessies (17%)

"honden wassen", iedereen kan het, zeg het maar! Het is onprofessioneel!

En inderdaad, dat is precies wat zoveel trimsalons geloven waar het baden wordt overgelaten aan de minder ervaren leerling, met resultaten die eigenaren waarschijnlijk niet veel zullen verrassen ...

Want de waarheid is dat het bad faciliteiten vereist en een echt niveau van professionaliteit , met een goede kennis van het vachtmetabolisme en de werking van producten , om op een efficiënte en economische manier te kunnen geven! Helemaal niet binnen het bereik van de arme leerling die net in de woonkamer is beland!

Zolang Franse trimmers hygiëne niet tot hun belangrijkste religie blijven maken, zullen ze het ware potentieel van hun beroep blijven missen.En ze zullen al hun kansen blijven geven aan anderen, jongere, die zullen begrijpen ... ze zijn al onderweg !

Wat de meeste kans heeft om de tijd die we doorbrengen op een toilet te variëren, alle professionals zullen het met me eens zijn, is de staat van klitten van de vacht dat ons wordt aangeboden, of beter gezegd, de tijd die we zullen besteden om het te ontwarren

Laten we eerlijk zijn, ontwarren kan een nachtmerrie worden voor trimmers! Ja, het is een ondankbare, vervelende, vermoeiende klus die ons enorm veel tijd kan kosten!

Om "de hond te laten lijden", daar is geen sprake van!

"We kunnen het, althans voor het grootste deel, vermijden, maar daarvoor moeten we producten gebruiken die zeer effectief zijn (het is waar), maar die duur zijn, zelfs erg duur (het is nog meer waar).

- Oké, ga voor de producten, maar hoeveel gaat het me kosten? "

De dialoog is gestart, de bewerking " ontwarren " is " verkoopbaar " geworden.

Als dat niet het geval is, kunnen we altijd een maaien voorstellen, rekening houdend met het feit dat het altijd een slechte oplossing is: imbeciel vanuit cynotechnisch oogpunt (een hond is gemaakt om zijn vacht te dragen, en niet "geschoren" te worden), contraproductief vanuit commercieel oogpunt (een scheerbeurt is een hond die we lang niet zullen zien).

Laten we stoppen met het verkopen van onze " ontwarringstijd ", laten we leren hoe we een wereldwijde operatie kunnen verkopen , inclusief het gebruik van producten en de techniek, onze specificiteit, het gebruik van deze producten !

Het moet inderdaad begrepen worden: de echte zoöcosmetoloog ervaart in feite, fysiek, wat ik gewend ben het 'zoöcosmetologische plezier' te noemen in het werken met bont; maar dit vereist het ontwikkelen van een bepaalde gevoeligheid, het vermogen om bepaalde effecten op de vachten te voelen en waar te nemen, een gevoeligheid die verre van uniform wordt gedeeld en die bij een groot aantal mensen in feite ontbreekt. Het "zoöcosmetologische gevoel" is gecultiveerd en ontwikkeld, maar naar mijn mening begint het met aangeboren te zijn, en het zou tijdverspilling zijn om iemand te willen initiëren die er niet een bepaalde aanleg voor toont t1> .